JODOMETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
NazwaJodometan
Numer CAS74-88-4
Synonimyjodek metylu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPCarc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
Acute Tox. 4(*), dermal (Toksyczność ostra, kat.4 – skóra), H312;
Acute Tox. 3(*), inhal. (Toksyczność ostra, kat.3 – droga oddechowa), H331;
Acute Tox. 3(*), oral (Toksyczność ostra, kat.3 – droga pokarmowa), H301;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H312: Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą.
H331: Działa toksycznie w następstwie wdychania.
H301: Działa toksycznie po połknięciu.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 7 mg/m3
NDSCh:20 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04160-02:1986 (w)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 141,94
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna (ciemnieje pod wpływem światła)
Zapach: przyjemny, aromatyczny
Temperatura topnienia: -66,4°C
Temperatura wrzenia: 42°C
Gęstość w temp. 20°C: 2,28 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,89
Prężność par:
- w temp. 20°C: 420 hPa
- w temp. 30°C: 640 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 2445 g/m3
- w temp. 30°C: 3605 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1,4% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, czterochlorku węgla, benzenie, dwumetylosulfotlenku
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 255°C
Ciśnienie krytyczne: 55,3 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5308
Lepkość w temp. 15°C: 0,518 mPa s
Ciepło właściwe: 0,59 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 192,3 J/g
- w temp. 25°C: 194,06 J/g
Ciepło spalania: -5,74 kJ/g
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - 1300 mg/mł (4 h)
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja o silnym działaniu toksycznym na ośrodkowy układ nerwowy, umiarkowanie drażniąca; może działać uczulająco.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może spowodować podrażnienie błon śluzowych oczu, nosa, gardła. Po bezobjawowym okresie narażenia, o różnym czasie trwania (kilka godzin), następuje pobudzenie psychoruchowe podobne do upojenia alkoholowego z zaburzeniami równowagi (trudności w chodzeniu), nieskoordynowanie ruchów, zawroty głowy, zaburzenia mowy, podwójne widzenie, senność, utrata przytomności; mogą wystąpić objawy psychozy, stan naśladujący zapalenie mózgu. Objawy nasilają się pomimo przerwania narażenia; może nastąpić śmierć. Po narażeniu na bardzo duże stężenia może wystąpić arytmia, zatrzymanie akcji serca, obrzęk płuc. Skażenie dużej powierzchni skóry ciekłą substancją może spowodować objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.

Drogą pokarmową może wywołać mdłości, wymioty, bóle brzucha i inne objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. W następstwie ostrego zatrucia może wystąpić uszkodzenie wątroby i prawdopodobnie nerek.

Objawy zatrucia przewlekłego: zmiany w układzie nerwowym, bóle głowy, ogólne osłabienie. Zmiany skórne: rumień, osutka, niekiedy zmiany ropne; uporczywe katary nosa, stany zapalne błon śluzowych, uczulenie.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon, furosemid, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Jeżeli duszność utrzymuje się, można podać do inhalacji deksametazon. Postępowanie objawowe. W każdym przypadku transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza ze względu na ryzyko nasilenia się objawów.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe z kontrolą akcji serca (EKG). Kontynuować podawanie tlenu. Rozpoczynający się obrzęk płuc uzasadnia podanie dożylne hydrokortyzonu, furosemidu; w zaburzeniach oddychania zaintubować, stosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. W każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania leczenia.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością letniej, bieżącej wody z mydłem. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko zatrucia wynikające z wchłaniania ciekłej substancji konieczny jest transport do szpitala karetką PR.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na ryzyko skażenia oczu powinny być pouczone o sposobie i konieczności ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Natychmiast po połknięciu poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. W każdym przypadku pilnie wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR - pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE