| Nazwa | Heksafluorek siarki | | Numer CAS | 2551-62-4 | | Synonimy | sześciofluorek siarki |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem), liquefied gas, H280; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 6000 mg/m3 | | NDSCh: | - | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
| metoda zalecana przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 146,05
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: bez zapachu
Temperatura krzepnięcia (2239 hPa): -50,8°C
Temperatura sublimacji (1013 hPa): -63,8°C
Temperatura zapłonu: niepalny gaz
Temperatura samozapłonu: niepalny gaz
Dolna granica wybuchowości: nie tworzy mieszanin wybuchowych
Gęstość cieczy w temp. -50,8°C: 1,88 g/cm3
Gęstość gazu (0°C, 1013hPa): 6,52 g/dł
Gęstość gazu względem powietrza: 5,11
Prężność par:
- w temp. 20°C: 2,14 MPa
- w temp. 30°C: 2,71 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,1% obj.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: słabo rozpuszcza się w alkoholach, praktycznie nie rozpuszcza się w kwasie solnym i amoniaku | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 45,55°C
Ciśnienie krytyczne: 3,76 MPa
Ciepło właściwe (25°C, 1013 hPa): 0,67 J/(g K)
Ciepło sublimacji (-63,8°C, 1013 hPa): 161,7 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - brak danych
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz duszący fizycznie (zmniejsza parcjalne ciśnienie tlenu w powietrzu) oraz słabo drażniący.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy.
Objawy zatrucia ostrego: w stężeniu 80% wywołuje niewielkiego stopnia pobudzenie psychoruchowe i zaburzenia słuchu. W większych stężeniach niedobór tlenu wywołuje uczucie zmęczenia, ból i zawroty głowy, zaburzenia orientacji, duszność, przyspieszenie oddechów, czynności serca, utratę przytomności, drgawki, zatrzymanie akcji serca, śmierć.
Skażenie skóry (skroplonym gazem) wywołuje ból i miejscowe zaczerwienienie, pęcherze.
Skażenie oczu (skroplonym gazem) wywołuje ból i łzawienie, zaczerwienie spojówek, owrzodzenia z ryzykiem trwałego uszkodzenia rogówki.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: tlen.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w dowolnej pozycji. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU z podawanie tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu.
Kontrolować akcję serca (EKG).
W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium 10 mg (1 amp.).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, myć skórę dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, z mydłem. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna lub chirurgiczna.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty. |
|
|
|
|
