| Nazwa | Etyloamina | | Numer CAS | 75-04-7 | | Synonimy | aminoetan |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Flam. Gas 1 (Gaz łatwopalny, kat.1), H220;
Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |    | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H220: Skrajnie łatwopalny gaz.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P410 + P403: Chronić przed światłem słonecznym. Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 9,4 mg/m3 | | NDSCh: | 18 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 45,1
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: amoniakalny, ostry
Temperatura topnienia (1013 hPa): -81,0°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): 16,58°C
Temperatura zapłonu: poniżej -18°C
Temperatura samozapłonu: 385°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 3,5% obj.
- górna: 14% obj.
Stężenie stechiometryczne: 5,31% obj.
Gęstość gazu (16,6°C; 1013 hPa): 1,97 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza: 1,56
Gęstość cieczy (15°C,1013 hPa): 0,69 g/cm3
Prężność par w temp. 20°C: 0,12 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie: rozpuszcza się bez ograniczeń
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: bez ograniczeń rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym; dobrze rozpuszcza się w metanolu, acetonie, benzenie, octanie etylu | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 183,2°C
Ciśnienie krytyczne: 5,63 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 8,4°C: 1,3763
Lepkość gazu (50°C, 1013 hPa): 0,0086 mPa s
Ciepło właściwe (25°C; 1013 hPa): Cp = 1,61 J/(g K)
Ciepło parowania (16,6°C; 1013 hPa): 603 J/g
Ciepło spalania gazu: -38,34 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): <-0,08 |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 0,5 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 400 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 5536 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 390 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja silnie drażniąca.
Drogi wchłaniania: w postaci gazu - drogi oddechowe, w roztworze i w postaci ciekłej - przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci gazu i prawdopodobnie par powoduje łzawienie i pieczenie spojówek, kaszel, kichanie, uczucie duszności. Może wystąpić obrzęk płuc.
Skażenie oczu ciekłą substancją (lub roztworem) powoduje oparzenie chemiczne z uszkodzeniem rogówki.
Skażenie skóry powoduje jej zaczerwienienie, może nastąpić oparzenie chemiczne z miejscową martwicą. Zatruć
Drogą pokarmową nie opisywano (prawdopodobnie ze względu na ostry amoniakalny zapach).
Objawy zatrucia przewlekłego: u narażonych na gaz mogą wystąpić uszkodzenia rogówki oczu. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na ryzyko obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent (1-2 rozpylenia); działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid.
Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody o temperaturze pokojowej, najlepiej bieżącej. Nie stosować mydła ani środków zobojętniających. Założyć na oparzenia jałowy opatrunek. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie wskazań podać lek przeciwbólowy (np. pyralginę). W zależności od charakteru i rozległości zmian transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia pomocy chirurgicznej. Rozległe oparzenia chemiczne skóry uzasadniają transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast płukać oczy chłodną wodą co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną. Można podać pozajelitowo lek przeciwbólowy (np. pyralginę). Ze względu na zagrażające ogólne objawy zatrucia transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza, z zapewnieniem pomocy chirurgicznej. |
|
|
|
|
