1,3-ETYLENOTIOMOCZNIK
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa1,3-Etylenotiomocznik
Numer CAS96-45-7
Synonimyimidazolidyno-2-tion;
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPRepr. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat.1B), H360D***;
Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H360D***: Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki.
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
Dodatkowe kody zwrotów
Dodatkowe informacje
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,1 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04456:2014
PiMOŚP 2005, nr 4(46)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweInformacje ogólne:
Postać: ciało stałe; białe lub blado zielone kryształy
Zapach: słaby, podobnym do zapachu amin
Ważne informacje dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska:
pH: brak danych
Masa cząsteczkowa: 102,15
Temperatura wrzenia/zakres temperatur wrzenia: 230 ÷ 312 °C
Temperatura krzepnięcia/topnienia: 197 - 201 °C
Temperatura zapłonu: 252 °C
Palność (ciała stałego, gazu): brak danych
Właściwości wybuchowe, % obj. w powietrzu: brak danych
Właściwości utleniające: brak danych
Prężność par w temp. 20 °C: < 1 mm Hg
Rozpuszczalność w wodzie: 1-5 mg/m3 (18 °C); 20 g/l (30 °C),
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, metanolu, glikolu etylenowym.
Współczynnik podziału n-oktanol/woda log Kow: -0,66
Inne informacje: brak danych
Właściwości dodatkowe
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne TABELA
Wartości LD50 przy podaniu per os szczurom ustalono na poziomie od 265 do 1832 mg/kg m.c., co pozwala na sklasyfikowanie ETU jako związku szkodliwego po połknięciu.
Wartości medialnych dawek śmiertelnych (LD50) ETU dla kilku gatunków zwierząt laboratoryjnych
- działanie uczulające
ETU nie wykazywał działania uczulającego w teście obrzękowym na uchu myszy B6C3F1 (NTP, nr IMM90009).
- toksyczność dawki powtórzonej
Długookresowe narażenie zwierząt doświadczalnych na ETU powodowało uszkodzenie funkcji tarczycy i wątroby. Większość danych pochodziła z eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą.
- działanie mutagenne
ETU nie wykazywał działania genotoksycznego w odpowiednich testach na bakteriach, komórkach ssaków in vitro oraz u myszy i szczurów in vivo.
- działanie rakotwórcze
Działanie rakotwórcze ETU było oceniano przez grupę roboczą IARC na podstawie wyników eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą w 2 badaniach na 3 szczepach myszy łącznie z narażeniem okołoporodowym oraz na podstawie 5 badań na szczurach, również z narażeniem okołoporodowym. U myszy związek powodował nowotwory komórek pęcherzykowych tarczycy, nowotwory wątroby i przysadki mózgowej. U szczurów stwierdzono gruczolaki i raki komórek pęcherzykowych tarczycy. ETU nie powodował zmian nowotworowych u chomików. W 2001 r. eksperci IARC na podstawie istniejących danych toksykologicznych zaliczyli ETU do grupy 3 argumentując to brakiem wystarczających dowodów rakotwórczego działania związku u ludzi i zwierząt doświadczalnych. Nowotwory wykryte u zwierząt doświadczalnych powstają, bowiem na drodze nie-genotoksycznego mechanizmu i wynikają z działania zaburzającego homeostazę hormonów tarczycy poprzez selektywne hamowanie peroksydazy tarczycowej (TPO) przez ETU. Dlatego też jest mało prawdopodobne występowanie nowotworów tarczycy u ludzi eksponowanych na stężenia ETU niezakłócające homeostazy hormonów tarczycy. Dodatkowo z badań na zwierzętach wynika, że gryzonie są bardziej wrażliwe na powstawanie nowotworów tarczycy niż ludzie.
- szkodliwe działanie na rozrodczość
W badaniach na szczurach ETU wykazywał działanie embriotoksyczne i teratogenne. Dawkę 5 mg/kg m.c./dzień można przyjąć jako nie powodującą występowania wad rozwojowych u płodów szczurów (NOEL).
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka:
słabo drażniące.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego:
W postaci pyłu wywołuje (w wysokich stężeniach) łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli.

Skażenie skóry wywołuje miejscowe zaczerwienienie.

Skażenie oczu wywołuje łzawienie, zaczerwienienie spojówek.

Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę.

Objawy zatrucia przewlekłego: działanie drażniące na oczy, objawiające się zaczerwieniem i łzawieniem oczu. W badaniach na zwierzętach stwierdzono występowanie nowotworów tarczycy oraz uszkodzenie płodów.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent) do podawania inhalacyjnego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent - 1-2 rozpylenia.
Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

SKAŻENIE SKÓRY

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację dermatologiczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza dermatologa.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe.
Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
INFORMACJE DODATKOWE