Nazwa | 1,3-Etylenotiomocznik | Numer CAS | 96-45-7 | Synonimy | imidazolidyno-2-tion; |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Repr. 1B (Szkodliwość na rozrodczość kat.1B), H360D***; Acute Tox. 4*, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
| Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H360D***: Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Dodatkowe informacje | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,1 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04456:2014 PiMOŚP 2005, nr 4(46) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Informacje ogólne: Postać: ciało stałe; białe lub blado zielone kryształy Zapach: słaby, podobnym do zapachu amin Ważne informacje dotyczące zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska: pH: brak danych Masa cząsteczkowa: 102,15 Temperatura wrzenia/zakres temperatur wrzenia: 230 ÷ 312 °C Temperatura krzepnięcia/topnienia: 197 - 201 °C Temperatura zapłonu: 252 °C Palność (ciała stałego, gazu): brak danych Właściwości wybuchowe, % obj. w powietrzu: brak danych Właściwości utleniające: brak danych Prężność par w temp. 20 °C: < 1 mm Hg Rozpuszczalność w wodzie: 1-5 mg/m3 (18 °C); 20 g/l (30 °C), Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu, metanolu, glikolu etylenowym. Współczynnik podziału n-oktanol/woda log Kow: -0,66 Inne informacje: brak danych | Właściwości dodatkowe | |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne TABELA Wartości LD50 przy podaniu per os szczurom ustalono na poziomie od 265 do 1832 mg/kg m.c., co pozwala na sklasyfikowanie ETU jako związku szkodliwego po połknięciu. Wartości medialnych dawek śmiertelnych (LD50) ETU dla kilku gatunków zwierząt laboratoryjnych - działanie uczulające ETU nie wykazywał działania uczulającego w teście obrzękowym na uchu myszy B6C3F1 (NTP, nr IMM90009). - toksyczność dawki powtórzonej Długookresowe narażenie zwierząt doświadczalnych na ETU powodowało uszkodzenie funkcji tarczycy i wątroby. Większość danych pochodziła z eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą. - działanie mutagenne ETU nie wykazywał działania genotoksycznego w odpowiednich testach na bakteriach, komórkach ssaków in vitro oraz u myszy i szczurów in vivo. - działanie rakotwórcze Działanie rakotwórcze ETU było oceniano przez grupę roboczą IARC na podstawie wyników eksperymentów, w których związek podawano zwierzętom z paszą w 2 badaniach na 3 szczepach myszy łącznie z narażeniem okołoporodowym oraz na podstawie 5 badań na szczurach, również z narażeniem okołoporodowym. U myszy związek powodował nowotwory komórek pęcherzykowych tarczycy, nowotwory wątroby i przysadki mózgowej. U szczurów stwierdzono gruczolaki i raki komórek pęcherzykowych tarczycy. ETU nie powodował zmian nowotworowych u chomików. W 2001 r. eksperci IARC na podstawie istniejących danych toksykologicznych zaliczyli ETU do grupy 3 argumentując to brakiem wystarczających dowodów rakotwórczego działania związku u ludzi i zwierząt doświadczalnych. Nowotwory wykryte u zwierząt doświadczalnych powstają, bowiem na drodze nie-genotoksycznego mechanizmu i wynikają z działania zaburzającego homeostazę hormonów tarczycy poprzez selektywne hamowanie peroksydazy tarczycowej (TPO) przez ETU. Dlatego też jest mało prawdopodobne występowanie nowotworów tarczycy u ludzi eksponowanych na stężenia ETU niezakłócające homeostazy hormonów tarczycy. Dodatkowo z badań na zwierzętach wynika, że gryzonie są bardziej wrażliwe na powstawanie nowotworów tarczycy niż ludzie. - szkodliwe działanie na rozrodczość W badaniach na szczurach ETU wykazywał działanie embriotoksyczne i teratogenne. Dawkę 5 mg/kg m.c./dzień można przyjąć jako nie powodującą występowania wad rozwojowych u płodów szczurów (NOEL). Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: słabo drażniące.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: W postaci pyłu wywołuje (w wysokich stężeniach) łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, kaszel; może wystąpić duszność, skurcz oskrzeli.
Skażenie skóry wywołuje miejscowe zaczerwienienie.
Skażenie oczu wywołuje łzawienie, zaczerwienienie spojówek.
Drogą pokarmową wywołuje mdłości, wymioty, biegunkę.
Objawy zatrucia przewlekłego: działanie drażniące na oczy, objawiające się zaczerwieniem i łzawieniem oczu. W badaniach na zwierzętach stwierdzono występowanie nowotworów tarczycy oraz uszkodzenie płodów. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, bromek ipratropium (Atrovent) do podawania inhalacyjnego. Odtrutki: nie są znane. Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. W razie duszności z oskrzelowymi objawami spastycznymi należy podać do inhalacji Atrovent - 1-2 rozpylenia. Kontrolować akcję serca (EKG). Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE SKÓRY
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację dermatologiczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza dermatologa.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Postępowanie objawowe. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. |
|
|
|