| Nazwa | Eter bis(2-chloroetylowy) | | Numer CAS | 111-44-4 | | Synonimy | eter 2,2'-dwuchlorodwuetylowy, eter 2,2’-dichlorodietylowy, eter b-chloroetylowy |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Carc. 2 (Rakotwórczość kat. 2), H351;
Acute Tox. 2* inhal. (Toksyczność ostra, kat.2 – droga oddechowa), H330;
Acute Tox. 1, dermal (Toksyczność ostra, kat.1 – skóra), H310;
Acute Tox. 2*, oral (Toksyczność ostra, kat.2 – droga pokarmowa), H300; | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |   | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H351: Podejrzewa się, że powoduje raka .
H330: Wdychanie grozi śmiercią.
H310: Grozi śmiercią w kontakcie ze skórą.
H300: Połknięcie grozi śmiercią.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ochronę oczu/ochronę twarzy.
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 10 mg/m3 | | NDSCh: | 30 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04299:2001
PiMOŚP 1998, z. 19 |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 143,0
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: podobny do zapachu chloroformu
Temperatura topnienia: -51,9°C
Temperatura wrzenia: 178°C
Temperatura zapłonu: 55°C
Temperatura samozapłonu: 369°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 1,0% obj.
- górna: 12% obj.
Stężenie stechiometryczne: 4,03% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,22 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 4,93
Prężność par:
- w temp. 20°C: 1,06 hPa
- w temp. 30°C: 2,0 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 6,2 g/m3
- w temp. 30°C: 11 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 1% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w eterze etylowym, chloroformie, acetonie, benzenie; słabo w alkoholu etylowym, dwumetylosulfotlenku | | Właściwości dodatkowe | Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4575
Lepkość w temp. 25°C: 2,41 mPa s
Ciepło właściwe: 1,55 J/(g K)
Ciepło parowania w temp. wrzenia: 268,4 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - poniżej 208 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 75 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 330 mg/m3 (4 h)
LD50 (królik, skóra) - 720 mg/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja bardzo toksyczna, drażniąca, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci par wywołuje łzawienie, ból oczu i zaczerwienienie spojówek, prawdopodobnie kaszel. Przypuszczalnie w dużych stężeniach może spowodować ból i zawroty głowy, senność, a po okresie utajenia - obrzęk płuc.
Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje łzawienie, ból i może prowadzić do uszkodzenia rogówki.
Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje odtłuszczenie i zaczerwienienie z ryzykiem oparzenia chemicznego.
Drogą pokarmową może wywołać nudności, wymioty, bóle brzucha i biegunkę oraz objawy jak w zatruciu inhalacyjnym.
Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie wątroby i nerek.
Uwaga: opracowano na podstawie informacji o wynikach badań eksperymentalnych na zwierzętach oraz znajomości działania innych chlorowanych węglowodorów.
Objawy zatrucia przewlekłego: nie opisywano zatruć u ludzi. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Atrovent do inhalacji, deksametazon do podawania inhalacyjnego (np. Auxiloson), hydrokortyzon, furosemid, pyralgina do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: tlenoterapia, postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić bezwzględny spokój (bezruch) w pozycji półleżącej lub siedzącej. Wysiłek fizyczny może wyzwolić obrzęk płuc. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Należy kontynuować podawanie tlenu. Ze względu na ryzyko obrzęku płuc założyć stałą drogę dożylną. W razie duszności, z objawami spastycznymi oskrzelowymi, należy podać do inhalacji Atrovent w aerozolu (1-2 rozpylenia); działa rozszerzająco na oskrzela po 3-5 minutach. W razie rozpoczynającego się obrzęku płuc podać inhalacyjnie deksametazon (np. Auxiloson) lub dożylnie hydrokortyzon, furosemid.
Ze względu na zagrażający obrzęk płuc w każdym przypadku transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta lub za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Objawy rozpoczynającego się obrzęku płuc uzasadniają założenie stałej drogi dożylnej, podanie inhalacyjnie deksametazonu (np. Auxilosonu) lub dożylnie hydrokortyzonu, furosemidu.
W każdym przypadku zatrucia, ze względu na zagrażający obrzęk płuc, transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, z kontrolą układu krążenia i kontynuacją leczenia.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, zmyć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej, o temperaturze pokojowej. Nie stosować mydła. Jeżeli wystąpiły pęcherze lub inne zmiany skórne albo skażeniu uległa duża powierzchnia skóry, wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie wskazań można podać lek przeciwbólowy (np. pyralginę). W zależności od charakteru i rozległości zmian skórnych oraz ze względu na ryzyko wystąpienia ogólnych objawów zatrucia wskutek skażenia dużej powierzchni skóry - transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast płukać oczy chłodną wodą, najlepiej bieżącą, co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić pilną konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Podać do wypicia białko jaj kurzych lub mleko. Poza tym nie podawać niczego doustnie. Nie prowokować wymiotów. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Założyć stałą drogę dożylną. Można podać pozajelitowo lek przeciwbólowy (np. pyralginę). Ze względu na zagrażające ogólne objawy zatrucia transport do szpitala karetką reanimacyjną pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|
|
