| Nazwa | Ditlenek węgla | | Numer CAS | 124-38-9 | | Synonimy | dwutlenek węgla, bezwodnik węglowy, suchy lód |
|
|
| KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
| |
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
| Klasyfikacja CLP | Press. Gas (Gaz pod ciśnieniem);
Compressed Gas, H280 | | Oznakowanie CLP | | Piktogramy GHS |  | | Hasło ostrzegawcze | Uwaga | | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H280: Zawiera gaz pod ciśnieniem; ogrzanie grozi wybuchem.
| | Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P403: Przechowywać w dobrze wentylowanym miejscu.
| | Dodatkowe kody zwrotów | |
| | Dodatkowe informacje | |
|
|
| WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
| NDS: | 9000 mg/m3 | | NDSCh: | 27000 mg/m3 | | NDSP: | - |
|
|
|
| METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04095-01:1974(w)
PN-Z-04095-02:1974 (w) |
|
|
| WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
| Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 44,01
Stan skupienia w temp. 20°C: gaz
Barwa: bezbarwny
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia (510 hPa): -56,6°C
Temperatura wrzenia (1013 hPa): -79°C
Gęstość gazu (0°C, 1013 hPa): 1,98 g/dml
Gęstość gazu względem powietrza (0°C, 1013 hPa): 1,52
Gęstość cieczy: brak danych
Prężność gazu w temp. 20°C: 5,84 MPa
Stężenie pary nasyconej: nie dotyczy - gaz
Rozpuszczalność w wodzie (25°C, 1013 hPa): 43% obj.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w acetonie | | Właściwości dodatkowe | Temperatura krytyczna: 31°C
Ciśnienie krytyczne: 7,39 MPa
Współczynnik załamania światła (0°C, 1013 hPa): 1,0004506
Lepkość gazu (11,1°C; 1013 hPa): 0,0148 mPa s
Ciepło właściwe (25°C; 1013 hPa): Cp = 0,858 J/(g K)
Cv = 0,656 J/(g K)
Ciepło sublimacji w temp. sublimacji: 571,1 J/g |
|
|
| INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - bez zapachu
LD50 (szczur, doustnie) - nie dotyczy
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - nie dotyczy
LCL0 (człowiek, inhalacja) - 0,01 mg/m3
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: gaz duszący fizycznie (przez zmniejszenie ciśnienia parcjalnego tlenu).
Drogi wchłaniania: drogi oddechowe.
Objawy zatrucia ostrego: dwutlenek węgla w powietrzu w stężeniu powyżej 5% wywołuje duszność, przyspieszenie oddechu i czynności serca, ból głowy, niepokój ruchowy, poty. W stężeniu większym niż 10% powoduje duszność, omamy wzrokowe, utratę przytomności. W stężeniu powyżej 20% powoduje zaburzenia rytmu serca, drgawki i śmierć w następstwie porażenia ośrodka oddechowego.
Działanie na skórę: tzw. "suchy lód" (dwutlenek węgla stały) powoduje odmrożenia skóry.
Objawy zatrucia podostrego: kilkugodzinne narażenie na dwutlenek węgla w stężeniach 1-2% może powodować niespecyficzne objawy wskutek zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej.
Objawy zatrucia przewlekłego: u osób narażonych długotrwale na CO2 w stężeniach 0,5-1% (np. u nurków) mogą wystąpić zmiany w gospodarce wapniowej. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, Relanium do podawania pozajelitowego (ampułki po 10 g).
Odtrutki: tlen.
Leczenie: postępowanie objawowe.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Chronić przed utratą ciepła. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.
Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Jeżeli zatruty oddycha, podawać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). W razie wystąpienia drgawek podać dożylnie Relanium. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR bez przerywania tlenoterapii.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie skażenia stałą substancją zdjąć odzież, umyć skórę dużą ilością chłodnej wody. Na odmrożenia założyć jałowy opatrunek.
Pomoc lekarska:
W zależności od charakteru i rozległości zmian - transport do szpitala karetką PR w celu zapewnienia konsultacji dermatologicznej lub chirurgicznej. |
|
|
|
|
