Nazwa | 2,2`-Dichloro-4,4`-metylenodianilina | Numer CAS | 101-14-4 | Synonimy | 4,4’-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA |
|
|
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE |
|
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP) |
Klasyfikacja CLP | Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350; Acute Tox. 4 (*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302; Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400; Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410; | Oznakowanie CLP | Piktogramy GHS | | Hasło ostrzegawcze | Niebezpieczeństwo | Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H) | H350: Może powodować raka . H302: Działa szkodliwie po połknięciu. H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
| Zwrot wskazujący środki ostrożności (P) | P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności. P273: Unikać uwolnienia do środowiska. P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza. P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
| Dodatkowe kody zwrotów | |
| Specyficzne stężenia graniczne | |
|
|
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ |
NDS: | 0,01 mg/m3 | NDSCh: | - | NDSP: | - |
|
|
|
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY |
PN-Z-04443:2013 PiMOŚP 2010, nr 1(63) |
|
|
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE |
Właściwości podstawowe | Masa cząsteczkowa: 262,2 Stan skupienia: ciało stałe Barwa: biała Zapach: bez zapachu Temperatura topnienia: 102-107 °C Temperatura wrzenia: 202-204 °C Temperatura zapłonu: brak danych Temperatura samozapłonu: brak danych Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych Stężenie stechiometryczne: brak danych Gęstość w temp. 20 °C: 1,44 g/cm3 Prężność par w temp. 35 °C: 0,0013 Pa Stężenie pary nasyconej: brak danych Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: <0,1 g/100 ml Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych | Właściwości dodatkowe | Współczynnik podziału n-oktanol/woda log (Pow): 3,94 |
|
|
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE |
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne Próg wyczuwalności zapachu - brak danych LD50 (szczur, doustnie) - 1140 mg/kg LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych LD50 (królik, skóra) > 5 g/kg
Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja rakotwórcza, drażniąca.
Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.
Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel, ból głowy, mdłości oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, spadek ciśnienia tętniczego krwi, drgawki, utratę przytomności.
Skażenie skóry wywołuje zaczerwienienie, ból oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.
Skażenie oczu stałą substancją może wywołać łzawienie, ból, zaczerwienienie spojówek z możliwością trwałego uszkodzenia rogówki.
Drogą pokarmową może wywołać ból brzucha, mdłości, wymioty, biegunkę, ból głowy oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, spadek ciśnienia tętniczego krwi, drgawki, utratę przytomności. Następstwem ostrego zatrucia mogą być zmiany we krwi.
Objawy zatrucia przewlekłego: prawdopodobne działanie rakotwórcze - rak pęcherza moczowego i wątroby. Długotrwałe działanie prowadzi do zaczerwienia i stanów zapalnych skóry oraz zapalenia spojówek. |
|
|
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego. Odtrutki: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w ampułce oraz witamina C w amp. po 500 mg do podawania dożylnego. Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna - błękit metylenowy oraz witamina C podawane dożylnie, wyłącznie pod nadzorem lekarza, najlepiej w warunkach szpitalnych.
ZATRUCIE INHALACYJNE
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę. Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu, a w razie braku sprzętu metodą usta-usta. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza. Pomoc lekarska: W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp.). W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg Relanium (1 amp.) Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
SKAŻENIE SKÓRY
Pierwsza pomoc przedlekarska: Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 1 amp. witaminy C (500 mg). W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza dermatologa.
SKAŻENIE OCZU
Pierwsza pomoc przedlekarska: Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki). Wezwać lekarza. Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania. Pomoc lekarska: Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.
ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ
Przytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza. Pomoc lekarska: Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
Nieprzytomny Pierwsza pomoc przedlekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. Pomoc lekarska: Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym. |
|
|
|