2,2`-DICHLORO-4,4`-METYLENODIANILINA
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa2,2`-Dichloro-4,4`-metylenodianilina
Numer CAS101-14-4
Synonimy4,4’-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPCarc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350;
Acute Tox. 4 (*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H350: Może powodować raka .
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 0,01 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04443:2013
PiMOŚP 2010, nr 1(63)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 262,2
Stan skupienia: ciało stałe
Barwa: biała
Zapach: bez zapachu
Temperatura topnienia: 102-107 °C
Temperatura wrzenia: 202-204 °C
Temperatura zapłonu: brak danych
Temperatura samozapłonu: brak danych
Granice wybuchowości w powietrzu: brak danych
Stężenie stechiometryczne: brak danych
Gęstość w temp. 20 °C: 1,44 g/cm3
Prężność par w temp. 35 °C: 0,0013 Pa
Stężenie pary nasyconej: brak danych
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20 °C: <0,1 g/100 ml
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych
Właściwości dodatkoweWspółczynnik podziału n-oktanol/woda log (Pow): 3,94
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - brak danych
LD50 (szczur, doustnie) - 1140 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, skóra) > 5 g/kg

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja rakotwórcza, drażniąca.

Drogi wchłaniania: układ oddechowy, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pyłu może wywołać łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, ból gardła, kaszel, ból głowy, mdłości oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, spadek ciśnienia tętniczego krwi, drgawki, utratę przytomności.

Skażenie skóry wywołuje zaczerwienienie, ból oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, drgawki, utratę przytomności.

Skażenie oczu stałą substancją może wywołać łzawienie, ból, zaczerwienienie spojówek z możliwością trwałego uszkodzenia rogówki.

Drogą pokarmową może wywołać ból brzucha, mdłości, wymioty, biegunkę, ból głowy oraz sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, spadek ciśnienia tętniczego krwi, drgawki, utratę przytomności.
Następstwem ostrego zatrucia mogą być zmiany we krwi.

Objawy zatrucia przewlekłego: prawdopodobne działanie rakotwórcze - rak pęcherza moczowego i wątroby. Długotrwałe działanie prowadzi do zaczerwienia i stanów zapalnych skóry oraz zapalenia spojówek.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, diazepam (Relanium) amp. po 10 mg do podawania pozajelitowego.
Odtrutki: 1-procentowy roztwór błękitu metylenowego w ampułce oraz witamina C w amp. po 500 mg do podawania dożylnego.
Leczenie: tlen i odtrutka specyficzna - błękit metylenowy oraz witamina C podawane dożylnie, wyłącznie pod nadzorem lekarza, najlepiej w warunkach szpitalnych.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji półleżącej lub siedzącej. Chronić przed utratą ciepła. Podać tlen do oddychania, najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp).
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej, usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać strzykawką przez cewnik wydzielinę z nosa i jamy ustnej.
Jeżeli zatruty oddycha, podać tlen przez maskę.
Jeżeli nie oddycha, zastosować sztuczny oddech za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu, a w razie braku sprzętu metodą usta-usta.
Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić oddech za pomocą aparatu typu AMBU. Kontynuować podawanie tlenu.
Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp.).
W razie wystąpienia drgawek podać pozajelitowo 10 mg Relanium (1 amp.)
Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież - myć skórę dużą ilością wody, najlepiej bieżącej o temperaturze pokojowej. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów ogólnych zatrucia wskutek skażenia skóry w każdym przypadku konieczny jest transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza. Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 1 amp. witaminy C (500 mg).
W razie wystąpienia zmian skórnych wskazana konsultacja dermatologiczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza dermatologa.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością chłodnej wody, najlepiej bieżącej, około 15 minut (unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko mechanicznego uszkodzenia rogówki).
Wezwać lekarza.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
W razie omyłkowego połknięcia poszkodowany powinien natychmiast wywołać u siebie wymioty. Podać tlen do oddychania najlepiej przez maskę. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontynuować podawanie tlenu. Jeżeli wystąpi sinoniebieskie zabarwienie skóry i błon śluzowych, podać powoli dożylnie 10 ml 1-procentowego błękitu metylenowego, a następnie 500 mg witaminy C (1 amp.). Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE