1,2-DICHLOROETAN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa1,2-Dichloroetan
Numer CAS107-06-2
Synonimy1,2-dwuchloroetan, dichlorek etylenu, chlorek etylenu
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPFlam. Liq. 2 (Substancja ciekła łatwopalna, kat. 2), H225;
Carc. 1B (Rakotwórczość kat. 1B), H350;
Acute Tox. 4, oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeNiebezpieczeństwo
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H225: Wysoce łatwopalna ciecz i pary.
H350: Może powodować raka .
H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P201: Przed użyciem zapoznać się ze specjalnymi środkami ostrożności.
P210: Przechowywać z dala od źródeł ciepła, gorących powierzchni, źródeł iskrzenia, otwartego ognia i innych źródeł zapłonu. Nie palić.
P302 + P352: W przypadku kontaktu ze skórą: umyć dużą ilością wody lub...
P304 + P340: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO DRÓG ODDECHOWYCH: wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić mu warunki do swobodnego oddychania.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P308 + P313: W przypadku narażenia lub styczności: Zasięgnąć porady/ zgłosić się pod opiekę lekarza.
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 8,2 mg/m3
NDSCh:-
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04501:2019-10
PIMOŚP 2018, nr 2(96)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 98,97
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna (ciemnieje podczas przechowywania)
Zapach: podobny do zapachu chloroformu
Temperatura topnienia: -35,66°C
Temperatura wrzenia: 84°C
Temperatura zapłonu: 13°C
Temperatura samozapłonu: 440°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 6,2% obj.
- górna: 16% obj.
Stężenie stechiometryczne: 7,75% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,25 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 3,42
Prężność par:
- w temp. 20°C: 87 hPa
- w temp. 30°C: 137 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 353 g/m3
- w temp. 30°C: 538 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 20°C: 0,8% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w alkoholu etylowym, eterze etylowym, acetonie, chloroformie, czterochlorku węgla, dwumetylosulfotlenku.
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 288°C
Ciśnienie krytyczne: 5,37 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,4448
Lepkość w temp. 20°C: 0,838 mPa s
Ciepło właściwe w temp. 20°C: Cp = 1,3 J/(g K)
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 323,8 J/g
- w temp. 25°C: 346,5 J/g
Ciepło spalania: -11,24 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 1,48
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 25÷741 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 670 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - 4100 mg/m3
LD50 (królik, skóra) - 3890 mg/kg
LDL0 (człowiek, doustnie) - 286 mg/kg
TCL0 (człowiek, inhalacja) - 16500 mg/m3

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, działa toksycznie na obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy, może uszkadzać wątrobę i nerki.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary w dużych stężeniach, przekraczających 16 g/ml, wywołuje łzawienie oczu, ból i zaczerwienienie spojówek, ból nosa i gardła, kaszel, nudności i/albo wymioty, ból i zawroty głowy. Może wystąpić pobudzenie, następnie senność, zaburzenia rytmu serca, duszność sinica, utrata przytomności, obrzęk płuc i śmierć. Może nastąpić wiotkie porażenie mięśni. Następstwem ostrego zatrucia może być uszkodzenie nerek i wątroby z żółtaczką.

Skażenie skóry ciekłą substancją powoduje ból i zaczerwienienie.

Skażenie oczu ciekłą substancją wywołuje ból, zaczerwienienie spojówek, uszkodzenie rogówki. Droga pokarmową wywołuje nudności, wymioty, biegunkę i inne objawy jak w zatruciu inhalacyjnym. Bezpośrednim następstwem zatrucia

Drogą pokarmową mogą być krwawienia z przewodu pokarmowego. Śmierć może nastąpić w ciągu 24-48 godz. po wypiciu 80 ml.

Objawy zatrucia przewlekłego: uszkodzenie wątroby i nerek. Powtarzane narażenie skóry wywołuje jej suche zapalenie. Może być przyczyną nowotworów złośliwych układu limfatycznego i krwiotwórczego.
PIERWSZA POMOC
iezbędne leki: tlen, deksametazon do podawania inhalacyjnego, hydrokortyzon i furosemid do podawania dożylnego, pyralgina do podawania pozajelitowego, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.
Leczenie: postępowanie objawowe.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza. Chronić przed utratą ciepła. W razie duszności (uczucie "braku tchu") podawać tlen, najlepiej przez maskę.
Pomoc lekarska:
Duszność i objawy podrażnienia górnych dróg oddechowych uzasadniają podanie deksametazonu do inhalacji z kontynuacją podawania tlenu. Jeżeli rozpoczyna się obrzęk płuc, należy założyć stałą drogę dożylną, podać dożylnie hydrokortyzon i furosemid. W każdym przypadku zatrucia, również bez zmian osłuchowych w płucach, konieczny transport do szpitala karetką reanimacyjną PR pod nadzorem lekarza, bez przerywania leczenia.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli poszkodowany nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, prowadzić sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Jeżeli są objawy obrzęku płuc, rozpocząć leczenie jak u przytomnego. Transport do szpitala karetką reanimacyjną bez przerywania leczenia.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością letniej bieżącej wody z mydłem.
Pomoc lekarska:
W razie wystąpienia zmian skórnych - konsultacja dermatologa. Rozległe oblanie skóry uzasadnia transport do szpitala wobec ryzyka wystąpienia objawów zatrucia.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut. Unikać silnego strumienia wody ze względu na ryzyko uszkodzenia rogówki.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
W każdym przypadku skażenia oczu, konieczna konsultacja okulistyczna. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniem okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie objawowe. W razie wskazań można podać pozajelitowo pyralginę.
Transport do szpitala karetką PR lub reanimacyjną pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Przy zaburzeniach oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.
INFORMACJE DODATKOWE