1,2-DICHLOROBENZEN
IDENTYFIKACJA KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE WARTOŚCI NDS METODY OZNACZANIA WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE
IDENTYFIKACJA
Nazwa1,2-Dichlorobenzen
Numer CAS95-50-1
Synonimyo-dwuchlorobenzen; o-dichlorobenzen; 1,2-dwuchlorobenzen
KLASYFIKACJA i OZNAKOWANIE
Wg Rozporządzenia WE nr 1272/2008 (CLP)
Klasyfikacja CLPAcute Tox. 4 (*), oral (Toksyczność ostra, kat.4 – droga pokarmowa), H302;
Eye Irrit. 2 (Poważne uszkodzenie oczu/działanie drażniące na oczy, kat. 2), H319;
STOT SE 3 (Działanie toksyczne na narządy docelowe – narażenie jednorazowe, kat. 3), H335;
Skin Irrit. 2 (Działanie żrące/drażniące na skórę, kat. 2), H315;
Aquatic Acute 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie ostre, kat. 1), H400;
Aquatic Chronic 1 (Stwarzające zagrożenie dla środowiska wodnego - zagrożenie przewlekłe, kat. 1), H410;
Oznakowanie CLP
Piktogramy GHS
Hasło ostrzegawczeUwaga
Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia (H)H302: Działa szkodliwie po połknięciu.
H319: Działa drażniąco na oczy.
H335: Może powodować podrażnienie dróg oddechowych.
H315: Działa drażniąco na skórę.
H410: Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.
Zwrot wskazujący środki ostrożności (P)P261: Unikać wdychania pyłu/dymu/gazu/mgły/par/rozpylonej cieczy.
P273: Unikać uwolnienia do środowiska.
P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można je łatwo usunąć. Nadal płukać.
P501: Zawartość/pojemnik usuwać do … .
Dodatkowe kody zwrotów
Specyficzne stężenia graniczne
WARTOŚCI NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH STĘŻEŃ
NDS: 90 mg/m3
NDSCh:180 mg/m3
NDSP: -
METODY OZNACZANIA SUBSTANCJI W POWIETRZU ŚRODOWISKA PRACY
PN-Z-04022-2:2000 (w)
PiMOŚP 2015, nr 2 (84)
WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNE
Właściwości podstawoweMasa cząsteczkowa: 147,0
Stan skupienia w temp. 20°C: ciecz
Barwa: bezbarwna
Zapach: ostry, przenikliwy
Temperatura topnienia: -17,03°C
Temperatura wrzenia: 179,0°C
Temperatura zapłonu: 66°C
Temperatura samozapłonu: 647,8°C
Granice wybuchowości w mieszaninie z powietrzem:
- dolna: 2,2% obj.
- górna: 9,2% obj.
Stężenie stechiometryczne: 3,13% obj.
Gęstość w temp. 20°C: 1,30 g/cm3
Gęstość par względem powietrza: 5,08
Prężność par:
- w temp. 20°C: 1,3 hPa
- w temp. 30°C: 2,5 hPa
Stężenie pary nasyconej:
- w temp. 20°C: 7,8 g/m3
- w temp. 30°C: 15 g/m3
Rozpuszczalność w wodzie w temp. 25°C: 0,026% wag.
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych
Właściwości dodatkoweTemperatura krytyczna: 424,1°C
Ciśnienie krytyczne: 4,1 MPa
Współczynnik załamania światła w temp. 20°C: 1,5501
Lepkość w temp. 25°C: 1,32 mPa s
Ciepło właściwe: 1,51 J/(g K)
Ciepło topnienia w temp. topnienia: 85,75 J/g
Ciepło parowania:
- w temp. wrzenia: 270,0 J/g
- w temp. 25°C: 341,8 J/g
Ciepło spalania: -20,16 kJ/g
Współczynnik podziału n-oktanol/woda (log POW): 3,37
INFORMACJE TOKSYKOLOGICZNE
Stężenia oraz dawki śmiertelne i toksyczne
Próg wyczuwalności zapachu - 4,3 mg/m3
LD50 (szczur, doustnie) - 500 mg/kg
LC50 (szczur, inhalacja) - brak danych
LD50 (królik, szczur, skóra) - brak danych

Działanie toksyczne i inne szkodliwe działanie biologiczne na ustrój człowieka: substancja szkodliwa, drażniąca, w dużym stężeniu działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy.

Drogi wchłaniania: drogi oddechowe, skóra, przewód pokarmowy.

Objawy zatrucia ostrego: w postaci pary może spowodować ból i łzawienie oczu, zaczerwienienie spojówek, podrażnienie nosa, kaszel, ból i zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów. Przerwanie narażenia powoduje szybkie cofnięcie się tych zaburzeń. Kontynuowanie narażenia może doprowadzić do zaburzeń świadomości. Mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca.

Skażenie skóry ciekłą substancją może wywołać ból i zaczerwienienie.

Skażenie oczu ciekłą substancją może wywołać ból i oparzenie chemiczne spojówek.

Drogą pokarmową może powodować mdłości, wymioty, biegunkę i objawy ogólne jak w zatruciu drogą inhalacyjną.

Objawy zatrucia przewlekłego: powtarzający się kontakt ze skórą może wywołać zmiany chorobowe skóry.
Uwaga: wobec skąpych danych o zatruciach u ludzi i skąpych danych eksperymentalnych opracowano na podstawie informacji o innych chlorowanych węglowodorach aromatycznych.
PIERWSZA POMOC
Niezbędne leki: tlen, parafina płynna.
Odtrutki: nie są znane.

ZATRUCIE INHALACYJNE

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wyprowadzić zatrutego z miejsca narażenia. Zapewnić spokój w pozycji dowolnej. Podawać tlen do oddychania. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Kontrolować akcję serca. Transport do szpitala karetką PR pod nadzorem lekarza.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Wynieść zatrutego z miejsca narażenia. Ułożyć w pozycji bocznej ustalonej. Usunąć z jamy ustnej ruchome protezy i inne ciała obce. Odessać przez cewnik strzykawką wydzielinę z nosa i jamy ustnej. Jeżeli zatruty nie oddycha, zastosować sztuczne oddychanie metodą usta-usta albo za pomocą aparatu typu AMBU. Założyć stałą drogę dożylną (pielęgniarka). Natychmiast wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Lekarz powinien uwzględnić prawdopodobieństwo innej przyczyny utraty przytomności niż zatrucie o-dichlorobenzenem.
W razie zaburzeń oddychania zaintubować, zastosować sztuczne oddychanie za pomocą aparatu typu AMBU, z podawaniem tlenu. Kontrolować akcję serca (EKG). Nie podawać adrenaliny i innych amin katecholowych. Transport do szpitala karetką reanimacyjną PR.

SKAŻENIE SKÓRY

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Zdjąć odzież, obmyć skórę dużą ilością chłodnej wody z mydłem, najlepiej bieżącej, na ewentualne oparzenia nałożyć jałowe opatrunki. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Zależnie od rodzaju, nasilenia i rozległości zmian - konsultacja dermatologiczna, ewentualnie transport do szpitala.

SKAŻENIE OCZU

Pierwsza pomoc przedlekarska:
Płukać oczy dużą ilością zimnej wody, najlepiej bieżącej, co najmniej 15 minut.
Uwaga: osoby narażone na skażenie oczu powinny być pouczone o konieczności i sposobie ich natychmiastowego płukania.
Pomoc lekarska:
Zapewnić konsultację okulistyczną. Dalsze postępowanie zgodne z zaleceniami lekarza okulisty.

ZATRUCIE DROGĄ POKARMOWĄ

Przytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Natychmiast po połknięciu (w ciągu 5 minut) poszkodowany powinien sam wywołać u siebie wymioty. Później nie prowokować wymiotów. Podać do wypicia 150 ml płynnej parafiny. Nie podawać mleka, tłuszczów i alkoholu. Wezwać lekarza.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.

Nieprzytomny
Pierwsza pomoc przedlekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
Pomoc lekarska:
Postępowanie jak w zatruciu inhalacyjnym.
INFORMACJE DODATKOWE