Ratownicy wodni to zazwyczaj młodzi ludzie, którzy dopiero rozpoczynają swoją zawodową karierę. Odpowiedzialność spoczywająca na ich barkach w połączeniu z szeregiem czynników rozpraszających czy zakłócających wykonywanie podstawowych zadań może spowodować obniżenie bezpieczeństwa na obiekcie, którego strzegą.
Przeciętny obywatel często nie ma świadomości, jak uciążliwe są warunki pracy tej grupy zawodowej i z jak wielkim ryzykiem praca ta się wiąże. Mimo iż ratownicy wodni zdają się być gwarantem bezpieczeństwa, są stosunkowo nisko oceniani przez użytkowników kąpielisk.

W artykule omówiono przypadek barotraumy zatok przynosowych, zaistniały w warunkach kopalni podziemnej rud miedzi. Opisywane w literaturze tego typu przypadki są zazwyczaj powiązane z nurkowaniem lub lotnictwem. Barotrauma to połączenie dwóch greckich słów báros – ciężar i traúma – rana, skaleczenie lub uraz. Na potrzeby nauk medycznych i ratownictwa został przyjęty synonim tego określenia – uraz ciśnieniowy (UC). Główną przyczyną wystąpienia UC zatok jest brak drożności jednego z przewodów łączących zatokę z nosem w trakcie nagłej zmiany ciśnienia atmosferycznego.
W artykule przedstawiono przyczynę powstania urazu, przebieg leczenia i skutki zaistniałego wypadku. Podjęto ponadto próbę oszacowania ryzyka wystąpienia UC na trzech grupach osób potencjalnie narażonych na możliwość zaistnienia zdarzenia

W artykule zaprezentowano praktyczne zastosowanie metody OCRA, służącej do oceny ryzyka podczas wykonywania czynności powtarzalnych za pomocą kończyn górnych. Dokonano oceny ryzyka pojawienia się dolegliwości mięśniowo-szkieletowych na stanowisku montażowym.
Umiejętnie wykonywana ocena obciążenia na stanowiskach pracy powtarzalnej tak, aby możliwe było identyfikowanie i redukowanie ryzyka pojawienia się dolegliwości, będących konsekwencją tej pracy, ma duże znaczenie – istnieje bowiem wiele stanowisk, na których konieczne jest powtarzanie tych samych czynności.

Jednym z istotnych problemów z dziedziny prawa pracy jest odpowiedzialność pracownika za mienie powierzone mu przez pracodawcę.
Nie zawsze pracownik wykonuje pracę w taki sposób, w jaki chciałby tego jego pracodawca. We wszystkich sferach życia gospodarczego może dojść do różnego rodzaju zdarzeń skutkujących wyrządzeniem szkody przez pracowników czy to samemu pracodawcy czy to osobom trzecim. Pracodawca z tytułu szkody powstałej z winy pracownika może dochodzić jej naprawienia na drodze polubownej lub w drodze postępowania sądowego.
Czasem w związku z naruszeniem obowiązków pracowniczych przez pracownika, które były powodem zaistnienia szkody, pracodawca postanawia rozstać się z pracownikiem rozwiązując z nim umowę o pracę. Nawet jednak, gdy pracodawca zwolni pracownika za wypowiedzeniem lub w trybie art. 52 k.p. pozostaje problem wyegzekwowania należności z tytułu naprawienia szkody.
Pracownik, który wskaże i udowodni okoliczności, wskutek których szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, może uwolnić się od odpowiedzialności za powstałą szkodę. Istnieje również możliwość wyłączenia odpowiedzialności pracownika za całość lub część szkody, jaka powstała w mieniu mu powierzonym. Odpowiedzialność pracownika za mienie powierzone mu przez pracodawcę ma również istotny związek z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp).
Pracownik, który lekceważy przepisy i zasady bhp, musi liczyć się z konsekwencjami w postaci pociągnięcia go odpowiedzialności porządkowej, wypowiedzenia umowy o pracę, a nawet rozwiązania jej bez wypowiedzenia z jego winy (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.).