Cukrzyca jest chorobą metaboliczną o złożonej i różnorakiej etiologii, która charakteryzuje się stanem przewlekłego, podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Typ 2 cukrzycy stanowi około 90% wszystkich przypadków tej choroby. Cukrzyca jest chorobą cywilizacyjną, dotykającą osób coraz młodszych, dlatego też wraz ze wzrostem liczby nowych przypadków zwiększają się koszty nie tylko diagnostyki i leczenia cukrzycy i jej powikłań, ale i koszty wynikające z przedwczesnego zaprzestania działalności zawodowej, a także bezrobocia, które dotyka osoby chorujące.

Diabetycy często mają problem ze znalezieniem odpowiedniego zajęcia, a ci, którzy pracują boją się utraty pracy ze względu na powszechnie panujące, a nieprawdziwe przekonanie dotyczące ich częstszej absencji w pracy czy niższej wydajności.

Wykonywanie pracy zawodowej przez diabetyka jest zalecane i korzystne i tylko nieliczne zawody są niewskazane. Aby pracownik z cukrzycą mógł bezpiecznie pracować, należy stworzyć mu odpowiednie warunki pracy, a edukacja na temat cukrzycy musi dotyczyć wszystkich – nie tylko samego pacjenta, lecz także jego rodzinę, znajomych oraz współpracowników.

W artykule przedstawiono trzy koncepcje psychologii społecznej, na podstawie których można formułować oczekiwania co do efektywności zespołów pracowniczych zróżnicowanych wiekowo. Dokonano przeglądu cyklu badań niemieckich, które  pozwoliły wyłonić czynniki mające wpływ na związek pomiędzy zróżnicowaniem zespołu w zakresie wieku a jego efektywnością. Czynniki te zostały kolejno omówione. Były to: wyrazistość wieku, stereotypy związane z wiekiem, złożoność zadań, dyskryminacja ze względu na wiek, postrzegana wartość różnorodności wiekowej, klimat zespołu, ergonomiczne warunki pracy. Sformułowano wnioski praktyczne płynące z opisanych badań.

Praca w pomieszczeniach biurowych wymaga zapewnienia jak najmniejszego hałasu. Temu celowi służy czas pogłosu pomieszczenia równy 0,4-0,6 s. Aby uzyskać taki standard warunków akustycznych, pomieszczenia muszą mieć dużą chłonność akustyczną. Minimalna chłonność akustyczna pomieszczeń biurowych open space przypadająca na metr kwadratowy podłogi wynosi 1,1 m². W artykule podano metodę obliczania chłonności akustycznej pomieszczeń wg polskiej normy PN-B-02151-4:2015. Podano przykład zastosowania w pomieszczeniu dwóch dźwiękochłonnych sufitów podwieszanych o różnych współczynnikach pochłaniania dźwięku α. Wyniki obliczeń chłonności akustycznej wykazały, że dopiero sufit dźwiękochłonny o współczynniku pochłaniania dźwięku 0,9 będzie wystarczający do uzyskania odpowiedniej chłonności akustycznej. Podana metoda powinna być wykorzystywana zawsze przy projektowaniu i modernizacji pomieszczeń biurowych.